Het idee dat de dansfilm een vertoningsroute zou afleggen langs de Nederlandse kust was er al. Maar het moest meer dan dat worden. Een gezamenlijk nadenken waarom we dit soort projecten überhaupt staan te doen. Een gezamenlijk nadenken en uitwisselen over projecten waarbij ons gedeeld Nederlands slavernijverleden centraal staat wordt, naar mijn idee, vaak te vrijblijvend opgevoerd en voorgeschoteld. Een project komt langs en wordt op locatie X gepresenteerd en uitgevoerd. Participeren gebeurt op eigen keus en zonder verplichtingen.

Om hier een ietwat andere benadering aan te geven en de dansfilm niet geheel vrijblijvend en algemeen toegankelijk te presenteren. ontstond het idee om deze op locatie X in een van de plaatsen van de route langs de kust in een zeecontainer te vertonen. Een zeecontainer waar je in gaat en waar de deuren achter je worden gesloten, waarna je je in een volledig verduisterde ruimte zonder herkenningspunten en comfortabele zitgelegenheid begeeft. Totdat de film begint.

De dansfilm, vertoond in een zeecontainer een haar specifieke nationale en internationale vertoningsroute, waarbij 4 continenten middels de inhoud van de dansfilm met elkaar verbonden worden, vormen gezamenlijk “Kunstproject Armazoen”.

Per locatie wordt de container met haar inhoud en context gepresenteerd en vertegenwoordigd door een aan het project verbonden kunstorganisatie/kunstenaar. Deze samenwerkingspartner dient bekend te zijn met de culturele achtergrond en omgeving van het publiek en ontwikkelt o.b.v. de dansfilm en haar inhoud een eigen programma waarmee ze dialoog aangaan met hun publiek.

De locaties in Nederland waar Kunstproject wordt gepresenteerd zijn: Vlissingen/Middelburg, Rotterdam, IJmuiden/Velsen, Den Helder en Amsterdam.

Internationaal worden Luanda/Angola, Willemstad/Curaçao, Paramaribo/Suriname en New York/VS bezocht.